ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ

Μόλις γυρίσαμε από το νησί του ήλιου, τη Ρόδο, όπου είχαμε πάει με τους συνεργάτες μου για το Rodos Magazine - έναν από τους ταξιδιωτικούς οδηγούς lifestyle που εκδίδουμε σχεδόν κάθε μήνα. Ο τόπος θεωρείται ναυαρχίδα του ελληνικού τουρισμού και οι επιχειρηματίες του είναι αναμφισβήτητα από τους πιο έμπειρους. Άλλωστε, μαζί με την Κέρκυρα και την Κρήτη συγκαταλέγεται στις περιοχές που αναπτύχθηκαν πρώτες τουριστικά στη χώρα μας.

Είχα πολύ σημαντικές συζητήσεις με ξενοδόχους, εστιάτορες και εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, με σκοπό να μπορέσω να καταλάβω τι ακριβώς πάει στραβά και κάθε χρόνο μας επισκέπτονται όλο και λιγότεροι τουρίστες. Άκουσα ενδιαφέρουσες απόψεις για την ακρίβεια, τις απεργίες της Ολυμπιακής, τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και το μαύρο χρήμα, για το νοθευμένο ελαιόλαδο που χρησιμοποιούν οι απατεώνες ταβερνιάρηδες και άλλα πολλά. Αν έμενα μόνο σε αυτά, θα είχα μια εικόνα για το τι πάει στραβά, ωστόσο θα μου έλειπε αυτό που λέμε προσωπική γνώμη. Βγήκα, λοιπόν, έξω από την πόλη και έκανα δεκάδες χιλιόμετρα, «όργωσα» το νησί προκειμένου να ανακαλύψω τις κρυφές γωνιές του και να δώσω σε όλους εσάς ένα περιοδικό που θα σας βοηθήσει στις διακοπές σας.

Τι μου έμεινε, όμως, από αυτή την εμπειρία; Όσο και να σας φαίνεται απίστευτο, στη Ρόδο δεν υπάρχουν πινακίδες. Για να τη γυρίσεις, να βγεις και να μπεις στην πρωτεύουσά της, πρέπει να είσαι κυριολεκτικά… μάντης. Δεν ξέρω πώς τα κατάφεραν και γιατί, αλλά το «υπέροχο» οδικό δίκτυο του νησιού δεν διαθέτει ούτε μία ταμπέλα. Και καλά, αν είσαι Έλληνας, κάποιον χριστιανό θα βρεις για να ρωτήσεις. Αν είσαι ξένος, τι γίνεται; Ή θα πρέπει να κυκλοφορείς με GPS ή να κάνεις το σταυρό σου και να υποθέσεις ότι αφού όλη η Ρόδος είναι όμορφη, όπου και να σε βγάλει ο δρόμος καλά θα είναι! Θέλεις παραλία; Θέλεις χωριό; Θέλεις αρχαία; Κάτι αξιόλογο θα υπάρχει.
Το πρώτο βράδυ που έφτασα, έφαγα σε ένα εστιατόριο που θεωρείται από τα πιο τουριστικά της Παλιάς Πόλης, το οποίο μάλιστα ανήκει σε έναν αρχισυνδικαλιστή του νησιού. Υπέθεσα ότι, εξαιτίας της ιδιότητάς του, θα είναι άνθρωπος που ενδιαφέρεται περισσότερο από τους υπόλοιπους για την ποιότητα των υπηρεσιών. Λάθος. Το φαγητό δεν ήταν απλά κακό, ήταν αισχρό. Σχεδόν τα μισά από αυτά που παραγγείλαμε τα αφήσαμε στο τραπέζι. Έφυγα βρίζοντας και σιχτιρίζοντας. Λίγες μέρες μετά, άκουσα την είδηση για έναν εστιάτορα στη Ρόδο που χρέωσε σε μια παρέα Εγγλέζων μία πιατέλα με ψαρικά €600. Δηλαδή, αυτός που έκλεψε τους τουρίστες θα απολογηθεί σε εκείνον, στο μαγαζί του οποίου εγώ έφαγα τη… χλαπάτσα του αιώνα! Προσέξτε, θα του επιβληθεί ένα πρόστιμο μερικών εκατοντάδων ευρώ και θα του βάλουν λουκέτο για 10 ημέρες τον Οκτώβριο. Με λίγα λόγια, ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα συνεχίσει να κλέβει τους ταξιδιώτες όλο το καλοκαίρι.

Θα μπορούσα να σας γράψω δεκάδες ακόμα τέτοια παραδείγματα για τη Ρόδο, αλλά δυστυχώς δεν θα έφτανε μόνο ένα editorial. Ναι κύριοι, φταίνε για τα κακά χάλια του τουρισμού και η ακρίβεια και η Ολυμπιακή και ο λάθος προσανατολισμός των Ελλήνων επιχειρηματιών και άλλα πολλά. Πάνω απ’ όλα, ευθύνεται ο κακός επαγγελματίας που δυστυχώς είναι ανάμεσά μας. Όλοι καλύπτουμε τους πάντες, γιατί απλά θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Αν δεν αποφασίσουμε να πάμε κόντρα στα συμφέροντά μας και να αποκαλύψουμε τους τυχοδιώχτες που βρίσκονται δίπλα μας, δυστυχώς όλο και λιγότεροι θα έρχονται για διακοπές στην πατρίδα μας.