Μακάκες όλου του κόσμου ενωθείτε!

Τέρμα και τελείωσε! Η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρισμένη σε δύο κατηγορίες, τους έξυπνους και τους μακάκες. Οι έξυπνοι είναι εκείνοι που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια το κράτος, που αισχροκερδούν ασύστολα, που κάνουν τη μεγάλη ζωή με δανεικά. Οι μακάκες είναι αυτοί που πληρώνουν, αυτοί που κάνουν παρέα τα λαμόγια και τους έξυπνους, που τους θαυμάζουν και που τους χειροκροτούν. Βασικά οι μακάκες ζηλεύουν τους έξυπνους, γιατί πιστεύουν ότι κάποια στιγμή μπορεί να πάρουν τη θέση τους. Δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι όλο το σύμπαν έχει συνωμοτήσει για να παραμείνουν εκεί που τώρα είναι, δηλαδή στη βάση της πυραμίδας.

Ο ανταγωνιστικός καπιταλισμός κατά καιρούς έχει επιτρέψει σε κάποιους τύπους, που τους πιστεύαμε μακάκες, τελικά να αποδειχτούν πανέξυπνοι επιχειρηματίες, σκληροί δουλευταράδες και να χτίσουν με την προσωπικότητα και το μόχθο τους ολόκληρες αυτοκρατορίες, δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας. Όλοι έχουμε στον περίγυρό μας το παράδειγμα ενός ανθρώπου που ξεκίνησε από το μηδέν και κατάφερε να κερδίσει τη θέση του στην κοινωνία με τον κόπο και την αξία του.

Τα δυσάρεστα είναι ότι αυτή η εποχή πλέον ανήκει στο παρελθόν. Από τον ανταγωνιστικό καπιταλισμό περάσαμε πλέον στην εποχή της ρεμούλας του καπιταλισμού. Πρόκειται για ένα απάνθρωπο, σκληρό και αδυσώπητο σύστημα, όπου το κράτος παρεμβαίνει όχι για να χαράξει κοινωνική πολιτική, αλλά για να στηρίξει τους απατεώνες και τα λαμόγια.
Θα σας δώσω ένα μικρό παράδειγμα για να δείτε τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Έχεις μια εκδοτική επιχείρηση που αξίζει ως περιουσία 30 εκατομμύρια ευρώ και δανείζεσαι από την τράπεζα για να κάνεις δήθεν επενδύσεις 350 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή δανείζεσαι 10 φορές παραπάνω από την αξία της επιχείρησής σου. Γιατί; Για να έχεις 3 Porsche Cayenne, σπίτι στη Μύκονο και στην Αράχωβα και έπαυλη στην Εκάλη. Είναι περιττό να σας πω ότι ο τύπος κλέβει την ίδια του την επιχείρηση και φυσικά τη ρίχνει έξω. Μετά, έρχεται η τράπεζα, η οποία, αφού δεν μπορεί να πάρει τα λεφτά που έχει δανείσει στον απατεώνα, επικαλείται κρίση και σου ανεβάζει τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών, των επιχειρηματικών δανείων και των στεγαστικών. Όλα αυτά στους μακάκες, διότι στο λαμόγιο όχι μόνον δεν θα ανεβάσει τα επιτόκια, αλλά θα του κάνει και χαριστικές ρυθμίσεις.

Η λογική είναι απλή, τα παίρνω από τους μακάκες, τα δίνω στους έξυπνους. Το κράτος πού είναι; Άφαντο. Γιατί; Διότι απλά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν δανειστεί από τις τράπεζες για τα κόμματά τους πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ ο καθένας. Δανείζονται για να πληρώνουν τα ενοίκια των άδειων γραφείων, τους χαραμοφάηδες και τα τηλεοπτικά σποτ. Ο Τύπος πού είναι; Οι εφημερίδες και τα περιοδικά, σε ποσοστό 90%, ζουν και πληρώνουν τους μισθούς των εργαζομένων, όπως και το χαρτί με το οποίο εκδίδονται, από τα δάνεια των τραπεζών. Τι να γράψουνε και τι να πούνε; Σας ζητώ συγγνώμη για αυτόν τον οίστρο της κοινωνικοπολιτικής ανάλυσης, αλλά τυχαίνει να είμαι ιδιοκτήτης μιας εκδοτικής εταιρείας που εδώ και 4 χρόνια δεν έχει δανειστεί ούτε ένα ευρώ από τράπεζες, έχουμε πάρει ψίχουλα κρατικής διαφήμισης και είμαστε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά κερδοφόρα και συνεχώς εξελισσόμενη εταιρεία.

Αποφασίσαμε, μέσα σε αυτήν την οικονομική κρίση, να βγάλουμε το ICONS στο περίπτερο σε pocket size και με τιμή γνωριμίας 1,5 ευρώ. Σπάσαμε το κεφάλι μας να βρούμε τρόπο έτσι ώστε το περιοδικό μας να γίνει πιο εύχρηστο και να πάει και σε ανθρώπους που σήμερα σκέφτονται δυο φορές να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Από την άλλη, βλέπω τους αληταράδες να χρωστάνε ακόμα και τον αέρα που αναπνέουν και να πουλάνε τρέλα, μεγάλη ζωή, διαφημίσεις στην τηλεόραση, διακοπές στην Courchevel. Το απίστευτο είναι ότι όλα τα παραπάνω τα κάνουν με δανεικά και αγύριστα χρήματα που τα πληρώνει όλα ο μακάκας. Δεν αντιδρά κανείς, δεν μιλάει κανείς και το φαινόμενο διαιωνίζεται.

Είμαι της αντίληψης πως ο κόσμος πρέπει να τιμωρήσει, με το δικό του τρόπο, όλα αυτά τα φαινόμενα της φοβερής σπατάλης και της επίδειξης πλούτου. Όπως, επίσης, πρέπει να τιμωρήσει την αισχροκέρδεια και την αδιαφορία του κράτους. Πρέπει να αρχίσουμε να υποψιαζόμαστε τι συμβαίνει γύρω μας και στην τελική ανάλυση, αν πραγματικά θέλουν ως πρότυπο το καπιταλιστικό μοντέλο, το παιχνίδι της ελεύθερης αγοράς να παιχτεί με ίσους όρους. Αρκετά πια με το παρεμβατικό κράτος υπέρ των λαμόγιων και των απατεώνων.