Οι βάρβαροι θα μας σώσουν…

Έτος 1995. Ταξιδεύω στη Νέα Υόρκη για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Εκείνη την εποχή δεν είχα χρήματα όχι για ξενοδοχείο, ούτε καν για ένα καλό εστιατόριο. Με φιλοξενούν ο Μανώλης και η Βαρβάρα, που ζούσαν εκεί τα τελευταία 10 χρόνια.

Η εμπειρία, όπως καταλαβαίνετε, τρομερή. Ρουφούσα τις εικόνες με απίστευτο ρυθμό. Πρέπει να έκανα τουλάχιστον 10 χλμ. με τα πόδια για να προλάβω να δω όσο περισσότερα μπορούσα. Για να βγάλω όμως την υποχρέωση της φιλοξενίας στους φίλους μου, σκέφτηκα να τους κάνω το τραπέζι. Πηγαίνουμε, λοιπόν, μαζί με τη Βαρβάρα σε ένα τεράστιο shopping mall για να με βοηθήσει στα ψώνια.

Εγώ τότε όλα αυτά τα θεωρούσα υπανάπτυκτα στερεότυπα του καταναλωτισμού και του καπιταλισμού. Κυριολεκτικά χάζεψα. Πριν καλά καλά συνέλθω, μπαίνουμε στο σουπερμάρκετ. Συνηθισμένος από την Ελλάδα, δίχως να ψάχνω ιδιαίτερα, απλώνω το χέρι μου να πάρω μία κρέμα γάλακτος. Ακόμα ηχεί στ’ αυτιά μου η στριγγλιά της Βαρβάρας: «Άσ’ το κάτω αυτό, είναι κλέφτες και τους μποϊκοτάρει όλη η Αμερική». Πέφτει το μάτι μου σε ένα κουτί μπισκότα που δεν κυκλοφορούσαν ακόμα τότε στη χώρα μας και ακούω: «Τρελάθηκες; Είναι 10 σεντς πιο ακριβά από τις υπόλοιπες φίρμες. Πάρε το άλλο κουτί από δίπλα». Για να μη σας κουράζω, η φίλη μου ήταν ενημερωμένη για όλα τα προϊόντα• αν ήταν ακριβά ή φθηνά, αν οι εταιρείες πουλούσαν με υπερκέρδη, αν οι προσφορές ήταν πλασματικές, αν η βενζίνη ήταν νοθευμένη.

Εδώ και δεκαετίες οι Αμερικάνοι έχουν αναπτύξει σε τέτοιον βαθμό την καταναλωτική τους συνείδηση, που όποιος επιχειρηματίας τολμήσει να τους κοροϊδέψει την επόμενη στιγμή ακριβώς θα δεχτεί την οργή και την αγανάκτησή τους.

Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί μου έκανε τρομερή εντύπωση που κάποιοι έμαθαν πρόσφατα ότι πολλά ελληνικά αγαθά πωλούνται πιο φθηνά στην Ευρώπη και την Αμερική. Είναι απλό. Ο Έλληνας επιχειρηματίας, όπως και ο Έλληνας πολίτης, στο εξωτερικό γίνεται ο πιο νομοταγής και φιλήσυχος άνθρωπος του κόσμου. Για να τολμήσει ο οποιοσδήποτε να αισχροκερδίσει εις βάρος π.χ. του Γερμανού! Θα βρεθεί σιδηροδέσμιος από την εκάστοτε επιτροπή εμπορίου και ανταγωνισμού. Δυστυχώς, κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι τα μονοπώλια ισχύουν ακόμα στην Ελλάδα του 2008.

Αλλά, μην πάτε μακριά. Στην ίδια μας τη χώρα ακόμα και σήμερα κάποιοι πονηροί μεγαλοξενοδόχοι δίνουν πιο ακριβά τα δωμάτια στους Έλληνες απ’ ό,τι στους ξένους. Ποντάρουν, βλέπετε, στην άγνοιά τους. Παίρνω τηλέφωνο σε γνωστό ξενοδοχείο της Σαντορίνης για να κάνω κράτηση για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και η υπεύθυνη μου λέει ότι το κόστος είναι €240. «Μα, στο www.expedia.com γράφετε €190. Ποια είναι η διαφορά;» τη ρωτάω. Η κοπέλα έπαθε 8 εγκεφαλικά. Τι να μου έλεγε; Ότι στους βλάκες πουλάμε πιο ακριβά; Βρήκε μία δικαιολογία του τύπου ότι τα δωμάτια που παρουσιάζονται στο site είναι για τους ξένους που δεν πολυενδιαφέρονται για τη θέα. Τέτοιες μπούρδες άκουσα.

Για να πω, όμως, την αλήθεια, δεν με εκνευρίζουν μόνο αυτοί που αισχροκερδούν. Μου τη δίνουν και οι τύποι που είναι μια ζωή στην κριτική του καφενέ. Που θέλουν και να έχουν το τελευταίο μοντέλο κινητού και να αλλάζουν αυτοκίνητο κάθε 3 χρόνια και να φοράνε blue jean των €250 και να φτιάχνουν τα νυχάκια τους στη μανικιουρίστα και να πουλάνε τρελά χαϊλίκια τα Σαββατοκύριακα στα νησιά. Δηλαδή, με άλλα λόγια, θέλουν να περνάνε ζωή χαρισάμενη με δανεικά και μετά να παραπονιούνται ότι τους υπερχρεώνουν οι τράπεζες.

Έρχεται καλοκαίρι, και πρέπει να γίνουμε όλοι πιο υπεύθυνοι. Πρέπει επιτέλους να αποκτήσουμε καταναλωτική συνείδηση και να μποϊκοτάρουμε όλους εκείνους που πιστεύουμε ότι μας εξαπατούν. Μη μένετε στα λόγια. Περάστε στα έργα και τις πράξεις. Οργανωθείτε και αντιδράστε. Μην τα περιμένετε όλα από τους άλλους!